τιτανώδης

(I)

-ῶδες, Α [Τιτᾱνες]

1. τιτανικός, τιτάνιος («τιτανῶδες καὶ κατεγνωκὸς τοῡ θείου τὸ φρόνημα λαμβάνῃ», Αγα

θαρχ.)

2. (το ουδ. ως επίρρ.) τιτανῶδες

φοβερά («τὰς ὀφρῡς ἀνατείνας καὶ βρενθυόμενός τι πρὸς αὐτὸν ἔρχεται, τιτανῶδες βλέπων», Λουκιαν.).

————————

(II)

-ῶδες, Ν

όμοιος με τίτανο, με ασβέστη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τίτανος «ασβέστης». Η λ. μαρτυρείται από το 1897 στο Ελληνογαλλικόν Λεξικόν τού Άγγ. Βλάχου].